នៅក្នុងបទសម្ភាសន៍ផ្តាច់មុខមួយដែលធ្វើឡើងដោយក្រុម A២ ជាមួយបវរកញ្ញាភូមាហានឡៃនៅទីក្រុងបាងកកលោកឡៃបាននិយាយអំពីអំពើឃោរឃៅដែលបានប្រព្រឹត្តដោយកងទ័ពមីយ៉ាន់ម៉ាប្រឆាំងនឹងក្រុមបាតុករគាំទ្រលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យដោយសន្តិវិធីនិងបរិហារច្បាប់យោធាព្រោះមនុស្សរាប់រយនាក់ត្រូវបានសម្លាប់ក្នុងអំឡុងពេលបាតុកម្មនិងជាច្រើនទៀត ជនស៊ីវិលជាង ៣.០០០ នាក់ត្រូវបានចាប់ខ្លួន។
ចាប់តាំងពីរបបយោធាកាន់កាប់ដោយអភិបាលកិច្ចនិងការផ្តួលរំលំរដ្ឋាភិបាលស៊ីវិលដែលបានជាប់ឆ្នោតកាលពីខែកុម្ភៈ។ ហាឡៃបានចង្អុលបង្ហាញពីការព្រួយបារម្ភរបស់នាងចំពោះសុវត្ថិភាពគ្រួសាររបស់នាងនិងអំពាវនាវឱ្យសហគមន៍អន្តរជាតិបញ្ជូនជំនួយសង្គ្រោះបន្ទាន់ទៅប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា។
ហានឡៃអាយុ ២២ ឆ្នាំបានចូលរួមធ្វើបាតុកម្មគាំទ្រលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនៅទីក្រុងយ៉ាំងហ្គោនមុនពេលមកដល់ប្រទេសថៃនៅថ្ងៃទី ១០ ខែកុម្ភៈដើម្បីចូលរួមប្រកួតបវរកញ្ញាអន្តរជាតិនៅប្រទេសថៃ
– បវរកញ្ញាមីយ៉ាន់ម៉ានៅក្នុងការប្រកួតបវរកញ្ញាអន្តរជាតិនៅប្រទេសថៃបានលើកឡើងថា. សូមជួយមីយ៉ាន់ម៉ា! យើងត្រូវការជំនួយអន្តរជាតិបន្ទាន់របស់អ្នកឥឡូវនេះ!
ដោយសារតែមនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់ហើយខ្ញុំដឹងថាវាមិនយុត្តិធម៌ទេហើយយើងបានបាត់បង់សេរីភាពរបស់យើងរួចទៅហើយពីការភ័យខ្លាច។ ដូច្នេះខ្ញុំបានសំរេចចិត្តដកហូតនូវលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យរបស់យើងវិញ។ក្នុងរយៈពេល ១០ ថ្ងៃនោះខ្ញុំបានឃើញមនុស្សជាច្រើនបានតវ៉ានៅតាមដងផ្លូវហើយខ្ញុំអាចមើលឃើញពីគំនិតដ៏មានឥទ្ធិពលរបស់ពួកគេ។ ពួកគេកំពុងស្រែកខ្លាំង ៗ អំពីអ្វីដែលពួកគេចង់បាន។ប្រជាជនរបស់យើងគ្មានអាវុធទេយើងគ្មានអ្វីទាំងអស់។ យើងមានតែគំនិតដែលមានឥទ្ធិពលប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែធ្វើបាតុកម្មប្រឆាំងនឹងរបបយោធាដោយសន្តិភាព” ។
ដូច្នេះនោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំសំរេចចិត្តនិយាយលើឆាកអន្តរជាតិ។ ខ្ញុំដឹងថាវាអាចប្រថុយសម្រាប់ខ្ញុំ។ ជាការពិតណាស់ឥឡូវនេះខ្ញុំមិនអាចត្រឡប់ទៅប្រទេសរបស់ខ្ញុំវិញទេ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងមិនដែលសោកស្តាយនោះទេ”។ ខ្ញុំខ្លាចណាស់ម៉ាក់ខ្ញុំបារម្ភពីខ្ញុំហើយមនុស្សជាច្រើនបារម្ភពីខ្ញុំជាពិសេសសមាជិកគ្រួសារខ្ញុំ។
“ ។ នៅលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមប្រជាជនមកពីខាងរបបយោធាបានផ្ញើសារមកខ្ញុំដូចជា“ នៅពេលដែលអ្នកត្រឡប់ទៅប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ាវិញពន្ធនាគារនឹងរង់ចាំអ្នក” ។ នៅ ថ្ងៃ នោះ”
មនុស្សជាង ១០០ នាក់បានស្លាប់។ ខ្ញុំមិនរំពឹងថាមានមនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់នៅក្នុងប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ាទេ។ ខ្ញុំបានដឹងព័ត៌មាននោះមុនពេលខ្ញុំឡើងដល់ឆាក។ នៅពេលនោះខ្ញុំពិតជាភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំបានគិតថាប្រសិនបើខ្ញុំធ្វើសុន្ទរកថានៅលើឆាកខ្ញុំត្រូវនិយាយអំពីរឿងប្រភេទនោះ។ ដោយសារតែគ្មាននរណាម្នាក់ដឹងអំពីខ្ញុំជឿថាខ្ញុំបានបង្កើតវាឡើង។ ខ្ញុំបុកពិភពលោក។ នៅពេលនោះខ្ញុំចង់យំ។ ខ្ញុំព្យាយាមស្រក់ទឹកភ្នែកព្រោះបើខ្ញុំយំខ្ញុំមិនអាចនិយាយបានច្បាស់ទេ”
“ ។ ដូច្នេះប្រជាជនជាច្រើនកំពុងរស់នៅក្រោមភាពភ័យខ្លាចនៅក្នុងប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា។ ពួកគេមិនអាចធ្វើអ្វីបានទេ។ ពួកគេបានបាត់បង់អនាគតរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែនៅប្រទេសផ្សេងទៀតខ្ញុំអាចមើលឃើញថាអ្វីៗគឺមិនអីទេ។ ប្រសិនបើខ្ញុំមានឱកាសជួបឧត្តមសេនីយ៍មីនមីនអេងខ្ញុំមិនចង់និយាយទេប៉ុន្តែខ្ញុំគ្រាន់តែចង់សួរសំណួរថា “ហេតុអ្វីបានជាអ្នកសម្លាប់ប្រជាជនដើម្បីកាន់អំណាច?”